- Μύθος – Ο τραυλισμός προκαλείται από άγχος.
Αλήθεια -Υπάρχει γενετική προδιάθεση για τον τραυλισμό. Το άγχος απλά τον επιδεινώνει. Μια στρεσογόνα κατάσταση μπορεί να πυροδοτήσει των τραυλισμό ή να επιδεινώσει τον υπάρχων.
2. Μύθος – Ο τραυλισμός προκαλείται από κακή γονική φροντίδα.
Αλήθεια – Οι γονείς δεν προκαλούν τον τραυλισμό. Αντίθετα μπορεί να βοηθήσουν να μην εδραιωθεί, τροποποιώντας τους επιβαρυντικούς παράγοντες (γλωσσικούς, συναισθηματικούς) στο περιβάλλον επικοινωνίας, που μπορεί να επηρεάσουν τη ροή της ομιλίας,
3. Μύθος – Ο τραυλισμός είναι μιμητική συμπεριφορά.
Αλήθεια – Ο τραυλισμός δεν είναι μιμητική ή μαθημένη συμπεριφορά.
4. Μύθος – Ο τραυλισμός είναι στάδιο της φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών.
Αλήθεια – Ο τραυλισμός είναι μια σύνθετη πολυπαραγοντική διαταραχή της ροής της ομιλίας. Είναι συχνό να εμφανίζεται στην προσχολική ηλικία, όπου το μέσο μήκος φράσης αναπτύσσεται και ο μηχανισμός της ομιλίας ίσως να μη μπορεί να συγχρονιστεί με τη ραγδαία εξέλιξη. Δεν είναι όμως απαραίτητο στάδιο της φυσιολογικής γλωσσικής ανάπτυξης.
5. Μύθος – Ο τραυλισμός θα περάσει από μόνος του.
Αλήθεια – Κάποια παιδιά θα ξεπεράσουν τον τραυλισμό μόνα τους. Άλλα παιδιά θα χρειαστούν βοήθεια. Η έγκαιρη διαπίστωση των πρώτων δυσρυθμιών στην ομιλία από τους γονείς, η επαφή τους με έναν εξειδικευμένο λογοθεραπευτή και μία λεπτομερή λήψη ιστορικού με πληροφορίες από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς του παιδιού, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο αν απαιτείται λογοθεραπευτική παρέμβαση, καθώς και το είδος της προσέγγισης που πρέπει να ακολουθηθεί, έμμεση ή άμεση.
6. Μύθος – Η λογοθεραπεία μπορεί να σταματήσει όταν η ομιλία του παιδιού αρχίσει να είναι ευχερής.
Αλήθεια – Η θεραπεία αποσύρεται σταδιακά. Η φάση της σταθεροποίησης είναι απαραίτητη για την αποφυγή παλινδρόμησης.
Η θεραπεία είτε έμμεση είτε άμεση αποσκοπεί στην ενεργή συμμετοχή των γονέων και κατανόησης της φύσης του τραυλισμού.
7. Μύθος – Τα πρόσωπα που τραυλίζουν είναι λιγότερο έξυπνα.
Αλήθεια – Δεν υπάρχει καμιά σύνδεση μεταξύ γνωστικού δυναμικού και τραυλισμού.
8. Μύθος – Τα πρόσωπα που τραυλίζουν είναι ντροπαλά και νευρικά.
Αλήθεια – Κάποια άτομα μπορεί να τραυλίζουν και να είναι ντροπαλά, όπως και κάποια άτομα που δεν τραυλίζουν.
9. Μύθος – Είναι βοηθητικό όποιος τραυλίζει να παίρνει μια βαθειά ανάσα πριν μιλήσει.
Αλήθεια – Η προτροπή δε βοηθάει. Αντίθετα ενισχύει την αγωνία του ατόμου και επιδεινώνει τον τραυλισμό, αφού το άτομο κατανοεί τι του συμβαίνει.
10. Μύθος – Η συχνότητα, η ένταση και η διάρκεια των τραυλικών επεισοδίων είναι στοιχεία που καθορίζουν την εξέλιξη ή όχι σε επίμονο τραυλισμό
Αλήθεια – Θετικοί παράγοντες εξάλειψης του εξελικτικού τραυλισμού είναι:
α. το φύλο
β. η απουσία κληρονομικότητας.
γ. η έναρξη των επεισοδίων πριν την ηλικία των 3,5 ετών.
δ. η μείωση των στιγμών των δυσρυθμιών κατά τους 7 με 12 μήνες των πρώτων συμπτωμάτων.
ε. η απουσία αρθρωτικών – φωνολογικών διαταραχών.
Σδούκου Ειρήνη
Λογοθεραπεύτρια NDT –SI.